Dag negen - tien - elf.

Dag negen.

Op weg naar Advanced base camp.

Het is vroeg op maar uiteindelijk duurt het toch weer een eeuwigheid. Ging gisteren alles nog mee op een grote vrachtwagen. Vandaag zijn de yaks aan de beurt. Net zoals gisteren wordt alles gewogen en worden de zakken, tassen, tonnen en gasflessen zorgvuldig op de yaks geknoopt. Een schitterend schouwspel waarbij de yaks af en toe ook nog niet willen meewerken. Als alles geregeld is en de laatste yaks met onze spullen op weg zijn naar het volgende kamp mogen wij ook vertrekken. Het is een beetje bewolkt en af en toe komt het zonnetje erdoor. Na een half uur is het al weer "stop". We moeten onze paspoorten laten zien in een of ander uitkijkpost van de Chinezen. Duurt weer een eeuwigheid terwijl we onze paspoorten al menig maal eerder hebben laten zien. Onze Chinese vrienden willen wel graag weten waar we zitten en wat we doen :-). Hierna kunnen we eindelijk door. Het is een flink eind en af toe neem ik een stop om een beetje bij te komen. De groep valt helemaal uit elkaar. Ondertussen is het wel genieten van de bergen om me heen. Tegen de tijd dat ik bij ABC ben aangekomen begint het ook nog eens te sneeuwen en wordt het een stuk kouder. Gelukkig heb ik de kleding goed voor elkaar maar ik ben helemaal kapot vooral door de hoogte. Als eerste moet ik nu mijn tent opzetten in de sneeuw die nu harder naar beneden komt. Dit wil me in eerste instantie ook nog niet zo goed lukken maar met behulp van Uwe uit Duitsland staat hij er uiteindelijk toch. Bedankt Uwe. Maar als ik dan mijn rugzak in de tent wil leggen zie ik dat de hele binnentent zeiknat is van de sneeuw. Nu moet ik toch wel een paar scheldwoorden de natuur inslingeren. Wachten tot er een oplossing komt is er niet bij. Hoe dit op te lossen met de middelen die ik heb. Gelukkig heb ik een van de tassen een oude badhandoek zitten voor het geval dat. Snel mijn tas zoeken, naar mijn tent slepen, handdoek zoeken en zo goed als mogelijk drogen maar. Uiteindelijk is het zo goed en zo kwaad droog dat ik een beetje droog kan slapen die nacht. Ik kieper de rest van mijn tassen, die ook nog half onder de sneeuw zitten, in de tent. Ondertussen probeer om het zo goed als mogelijk alles zo veel mogelijk droog te houden met mijn handdoek. Hierna is het eten. Als ik de laatste hap door mijn keel heb ga ik terug de tent in. Probeer het nog wat droger te maken leg mijn slaapmat op een isolatiemat en daarop mijn slaapzak. Wat ik absoluut niet wil is dat mijn slaapzak nat wordt. Ik gooi de rest van mijn spullen in een hoek. Dat is voor morgen denk ik dan. Heb er even helemaal genoeg van voor vandaag. Ben ook helemaal kapot. Morgen zien we wel weer verder.

Dag tien. Eerste dag ABC.

Het is een onrustige nacht. Slaap in korte stukjes en dan ook nog eens onrustig. Als ik voor het eerst mijn ogen echt goed open doe en de puinhoop naast me zie liggen waarvan een groot gedeelte ook nog nat is vraag ik me af wat ik hier aan het doen ben. Heb pijn in mijn hoofd en mijn buik is ook nog eens geen 100 procent en daar de puinhoop naast mij erbij en je zult het wel begrijpen. Eerst maar eens ontbijten. Terwijl ik naar de eettent toe loop komt het zonnetje al over de bergen heen. Dat is een goed voorteken denk ik op dat moment. Tijdens het eten zitten de meeste als dode vogeltjes plichtmatig hun ontbijt naar binnen te werken. Ben niet de enige die er aan geleden heeft merk ik wel. Na het ontbijt terug naar de tent. Nu het zonnetje schijnt ziet de wereld er al weer heel anders uit. Heb een mooi plekje en kijk uit over ons ABC. Alles wat nat is gooi ik over de rotsblokken om te drogen. De tent aan twee kanten open om de wind de kans te geven om ook binnen de zaken te drogen. Begin met alles naar buiten te slepen om daarna beetje voor beetje weer naar binnen te leggen om orde in deze chaos te scheppen. Je hebt zo veel spullen bij je. Ondertussen is het drinken zoveel je kunt. Goed tegen de hoogteziekte. Uiteindelijk heb ik alles naar mijn zin ingericht. Vlak naast me alles voor de de. nacht zoals, eten, drinken, hoofdlamp, muziek, leesbril, muts en vooral niet te vergeten mijn urinefles. Per nacht moet je er gemiddeld een keer of vier uit om te plassen. Nu is het nog niet even gemakkelijk :-) maar je hoeft er in ieder geval de tent niet voor uit. Dan komt mijn luchtbed met slaapzak in het midden en dan de rest van mijn spullen aan de andere kant. Na een middagdutje voel ik me al weer een stuk beter. Nog niet de oude maar toch. Het begint ook weer te sneeuwen maar nu ik alles op orde heb is het een heel ander gevoel dan gisteren :-). Daarna is het etenstijd. Na het eten wordt er zelfs nog een film afgespeeld op een laptop. Ik praat nog wat na met mijn Duitse vrienden om daarna mijn tent op te zoeken. Morgen mogen we deelnemen aan een Puja. Een ceremonieel waarbij wijzelf, onze materialen en ons voedsel gezegend word door een Lama voor een goede beklimming en een behouden terugkomst van de Cho Oyu.

Dag elf. Puja ceremonie.

Het ontbijt staat om acht uur gepland om daarna met de Puja ceremonie te beginnen. Het eten om acht uur klopt wel maar de ceremonie ( je begrijpt het al ) duurt nog wel even. Er wordt wel werk van gemaakt. Er wordt een vierkant bouwwerk van stenen in elkaar gezet. Hier worden allerlei etenswaren bij gezet alsook bier en cola. Wierook stokjes worden aangestoken en onze klimmaterialen komen er bij te staan. Als de lama uiteindelijk komt begint de ceremonie met diverse handelingen. Worden de gezegende vlaggen opgehangen naar alle vier windstreken en er wordt met rijst over de spullen en over elkaar geworpen als een soort zegening. Als na ruim een uur de ceremonie is afgelopen en de Lama de nodige yuan in ontvangst heeft genomen als bedankje voor zijn bewezen diensten vindt er ook nog een bescheiden feestje plaats. De gezegende cola en bierblikjes worden uitgedeeld. De sherpa's maken er een echt feestje van. Er wordt muziek uit een telefoon getoverd en hierna gaan de heren aan het dansen. Daarna is het de beurt aan de teamleden. Toch wel bijzonder allemaal als je dit voor je ogen ziet gebeuren. Had er van te voren geen gedachten bij. Als je ziet dat deze mensen er zo veel werk van maken en zo intens met hun geloof bezig zijn dan maakt het toch wel indruk op je. Of je nu wilt of niet. Hierna zitten we met zijn allen nog wat na te kletsen onder het genot van een drankje. Merk dat ik niet de enige ben die de indruk is van wat er deze morgen is gebeurd. Spreek met de Amerikaanse politie agent Kaley die twee medailles bij zich heeft voor twee collega's. Zij konden door omstandigheden niet mee en de Lama heeft er in Tibetaans iets op geschreven met een stift. Trots laat hij me de twee medailles zien met opschrift. En zo waren er nog wel meer verhalen. Hierna is het lunch en komt Dan ons vertellen dat we morgen een training hebben in het beklimmen van wat sneeuw en ijswallen. Lijkt mij helemaal te gek. Heb dit soort activiteiten nog nooit gedaan en zeker niet op deze hoogte. Zal me eens benieuwen.
Hierna schrijf ik nog een stukje voor op de site van Summit Climb. Op twintig minuten lopen vanaf ons kamp is het mogelijk om internet te ontvangen. Heel vreemd maar schijnt iets met die rare Chinezen te maken te hebben. Verder doe ik er nog wat foto's bij. Dan gaat dit posten als hij er tijd voor heeft. Ikzelf ben het gevoel van tijd helemaal kwijt. Op het horloge kan ik wel zien welke dag het is en hoe laat maar dit heeft geen enkele betekenis voor mij in deze wereld. ( met uitzondering van wanneer het eten klaar staat :-) ) Weet ook niet wat er buiten dit kamp in de wereld gebeurt. Het gevoel van wat belangrijk is veranderd wel naarmate je thuis bent in je dagelijkse leven of dat je hier verafgelegen van de rest onder aan een berg in een tentje zit. De rest van de middag gebruik om te rusten voor de dag van morgen. Eerst met de tent open als het zonnetje schijnt later met de tent dicht als het weer begint te sneeuwen. Na het eten kijken we nog naar een film over extreem bergbeklimmen en vertrek ik daarna richting tent terwijl het lichtjes sneeuwt.Voordat ik mijn slaapzak induiken trek ik nog wel mijn dons gevulde sokken aan. Wat een uitvinding deze sokken. Tot nu toe geen last van koude voeten gehad. Aan het materiaal mag het niet liggen :-) :-) en dan is het slapen.