YES YES YES !!!!!!!!
Door: André Aaldering
Blijf op de hoogte en volg André
21 Februari 2008 | Chili, Santiago de Chile
Het is me gelukt. Samen met Jan, Agnes, Mark, Règine en de andere André stonden we zaterdag 16 februari om 17.00 uur boven op de top van de 6962 meter hoge Aconcaqua.
Wat een prestatie !!! En ik zeg het niet snel maar dit was er een om echt trots op te zijn.
Het uitzicht was perfect. Je kon heel ver van je af kijken. Het kruis op de top zag eruit zoals ik al zovele malen op het internet had gezien en nu kon ik alles ter plekke bekijken. Maar voordat het zo ver was moest er nog wel wat gebeuren.
Dinsdag 5 februari zijn we vanuit Mendoza vertrokken naar Penitentis op 2700 meter hoogte. Hier was een refugio waar we de nacht zouden doorbrengen. Het was een gezellig ingerichte refugio die bij een klein wintersport complex behoorde. Hier hebben we al het eten voor de drie hogere kampen klaargemaakt. Dat betekende alles uitzoeken en sorteren en in alle zakjes die luchtdicht zitten met een speld een klein gaatje maken en dan weer afplakken met een plakbandje zodat de overdruk er onderweg uit kan. Bij Jan was de zonnebrand al uit zijn tube in zijn rugzak gelopen door de druk. Daarna alles uitzoeken wat in de refugio kon blijven, alles wat met de muilezels naar boven zou gaan en de rest wat je zelf zou gaan dragen. Hierbij zat in ieder geval je slaapmat en je slaapzak omdat we eerst nog twee nachten op Confluencia zouden gaan slapen.
Na een goede nachtrust zijn we de volgende morgen vertrokken richting “Parkgate” waar we ons hebben ingeschreven en waar we een afvalzak meekregen die we bij terugkomst weer in moesten leveren. Niet inleveren betekende een boete van meer dan 100 dollar. Daarna de rugzak op en begonnen aan de eerste etappe naar Confluencia op zo´n 3400 meter. Hier hebben we overnacht in een grote iglo tent waar wel 30 personen sliepen. De volgende morgen hebben we van hieruit een acclimatiseringtocht gemaakt langs een gletsjer richting de zuidwand van de Aconcaqua. Daarna weer slapen in onze iglo. Vrijdag 8 februari zijn we dan aan het echte werk begonnen en hebben na een lange tocht van wel 20 kilometer vals plat en steile stukken omhoog het basis kamp bereikt. Het basis kamp ook wel “Plaza de Mulas” genaamd omdat dit de laad en losplaats van de muilezels is. Ook hier laten we ons inschrijven en ontvangen we de zogenaamde "shitbag" die als we het kamp verlaten weer moeten inleveren. Ook deze keer, niet inleveren is een boete van meer dan 100 dollar. Hier hebben we onze tenten opgezet die de hele periode dat we op de berg waren zouden blijven staan. De volgende morgen was het erg koud in ons tentje. Het was die nacht min 6 graden geweest in de tent. En dan komt het rotste moment van de dag. Je moet uit je slaapzak !!!!!. Eerst alle kleren die je aan doet maar eens een poosje in de slaapzak leggen inclusief de schoenen zodat alles een beetje kan opwarmen en je niet zo koud wordt als je jezelf gaat aankleden. En ja dan moet je er toch uit. Brrrrr. Na het ontbijt de rugzak inpakken met spullen die allemaal de berg op moeten. Vandaag gaan we naar het eerste kamp “Canada” om de spullen voor de volgende dagen op te slaan. Op kamp “Canada” wat 600 hoger ligt dan “Base Camp” zetten we onze extra tenten op en laten onze spullen achter waarna we “leeg” naar beneden gaan om in “BaseCamp” weer te gaan slapen. De volgende dag gaan we weer op pad om hetzelfde stuk omhoog te gaan en om dan op “Canada” te blijven slapen . De dag hierop brengen we alles naar het volgende kamp “Nido de Condores” het “nest van de condor”. En zo ziet het gebied er ook wel een beetje uit want het is soort plateau wat tussen hogere bergen en goed beschut uit de wind ligt. Van hieruit dalen we dan helemaal weer af naar “Base Camp”. Dit alles weer om goed te acclimatiseren. Nu ik dit alles aan het typen ben lijkt het of het allemaal heel gewoon is maar dat is het niet. Je merkt aan heel je lichaam dat het steeds moeilijker wordt. De lucht wordt steeds ijler en ook voel je dat je lichaam moe begint te worden. De volgende dag is een rustdag en dat komt dan ook goed uit. Op deze rustdag gaan we met zijn allen naar de medische post om onze hartslag, bloeddruk en ons zuurstof gehalte in ons bloed te meten. Bij iedereen is alles goed behalve bij Maurice. Hij heeft een te hoge bloeddruk en moet aan het begin van de avond terug komen. Ook nu is de bloeddruk niet goed en moet de volgende dag terug komen. Er worden afspraken gemaakt dat als de volgende dag alles goed gaat Maurice alsnog naar boven zal komen. Later blijkt dat de bloeddruk te hoog is gebleven en hij per helikopter vanaf "Base Camp" terug is gevlogen naar de "Gate" Jammer voor Maurice maar voor hem is de beklimming afgelopen. Woensdag 13 februari begint het voor de rest dan echt. We gaan van “Base Camp” in een toer van meer dan 1000 hoogte meters naar kamp “Nido” waar we overnachten . Van hieruit brengen we de voorraad de volgende dag naar kamp “White Rocks” om er vrijdag 15 februari te slapen. Dit kamp ligt 100 hoogte meters hoger dan het eerst geplande kamp “Berlin” maar heeft als voordeel dat je op topdag 100 meter minder hoeft te klimmen en 100 meter minder hoeft af te dalen. Het heeft wel weer een groot nadeel en dat is dat deze plek op de vlakte ligt en de wind er vrij spel heeft. Dit is ook goed te merken . Ik slaap de nacht voor de toppoging dan ook heel slecht. De wind laat de tent fladderen met al het bijbehorende lawaai. Gelukkig heb ik mijn I-pod bij me en heb nog wat afleiding.
En dan komt de dag van de toppoging. De afspraak was dat als het een beetje weer zou zijn we de volgende dag al gelijk een poging zouden wagen. We zouden om 4.30 beginnen met het smelten van sneeuw voor water en dan ontbijten. Aankleden en dan om 7.00 uur klaar te staan voor vertrek. Zo gezegd zo gedaan en iedereen stond dan ook om 7.00 uur klaar voor vertrek. En daar gingen we dan als eendjes met een hoofdlamp op achter elkaar aan op pad. Na een uur was de tijd om de stijgijzers onder te doen. Bij mij breekt er een van de plastic bindingen af. Waarschijnlijk door de kou. Gelukkig heb ik ty-rips bij me en kan de boel weer aan elkaar krijgen. Het is een lange tocht die dag. De lucht wordt steeds ijler. Mijn horloge geeft minder dan 500 millibar aan. Ter vergelijking op zeeniveau heb je meer dan 1000 millibar. Je lichaam schreeuwt om zuurstof, elke inspanning is er een te veel. Je gaat stapje voor stapje en lijkt niet vooruit te komen. Je wilt er constant bij gaan zitten. Het is maar doorgaan en nog eens doorgaan. Maar dan na meer dan tien uur inspanning sta je eindelijk op de top. Hondsmoe maar wel voldaan. Voor mij valt er ook een stuk spanning weg. Je wilt toch graag slagen en ik wist niet zeker voor mezelf of ik de lat deze keer niet te hoog had gelegd ondanks dat ik er voor mijn gevoel alles aan had gedaan. Na een half uurtje foto´s maken en genieten van het uitzicht zijn we begonnen met de afdaling. Het gaat nu wat sneller maar het blijft een hele klus. We doen er toch nog dik drie uur over. Als we terug bij de tent zijn kruipt iedereen zijn tent in en de volgende dag hoor ik dat net als mij iedereen ook onmiddellijk in de slaapzak is gaan liggen om als een blok in slaap te vallen.
De volgende dag zijn we via kamp “Nido” afgedaald naar “Base Camp”. Lijkt zo gemakkelijk maar met een overvolle rugzak en de pap in de benen van de vorige dag is ook dit weer een zware dag. Nog wel een leuk verhaal voor tussendoor. Op nog een half uur te gaan naar "Base Camp" kom ik tijdens een pauze in gesprek met een andere klimmer. Eerst in gebrekkig Engels totdat hij verteld dat hij uit Zwitserland komt. Daarna gaat het gesprek over in het Duits. Hij hoort van ons dat we uit Holland komen en vertelt dat hij een "freundin" heeft in Holland en dat ze uit "Kroesse of Groesse" komt. Ze heet Barbara en haar vader is een "fussballer und heist Mattheus Janssen" Ik lachen natuurlijk. Zo ver van huis en dan na een kort gesprek dezelfde kennissen te hebben. Erg grappig om mee te maken. Gelukkig hebben we de volgende dag rust voordat we 19 februari afdalen naar onze refugio in Penitentis. Van hieruit zijn we naar Santiago De Chili vertrokken waar ik nu in een internet café dit verhaal op de site heb gezet. Ik heb geprobeerd om een klein beetje de indruk te kunnen geven over de beklimming. Kan natuurlijk lang niet alles vertellen in dit kleine stukje. Kan je wel vertellen dat het op mij een geweldige indruk heeft gemaakt. Ik heb moeten afzien, heb het niet voor niets gekregen maar ik heb ook genoten en er een goed gevoel aan over gehouden. We hadden een fijne groep met humor en doorzettingsvermogen en we hadden ook een perfecte reisbegeleider die ons op een verantwoorde manier naar boven en op een veilige manier naar beneden heeft gebracht.
Groeten van mij uit Santiago de Chili.
PS. De foto´s komen later als ik weer thuis ben. Om technische reden kan ik ze nu niet op de site zetten.
-
21 Februari 2008 - 20:44
Marot En Richard:
Wat een prachtig verhaal Andre.Dat wil toch iedereen lezen. We zijn natuurlijk heel benieuwd naar de foto's. Daar zullen nog vele verhalen bij volgen. Rust lekker uit, en een hele goeie thuiskomst!
Van alle Onna'tjes uut Duuve -
21 Februari 2008 - 20:54
Jo En Diny:
Hoi Andre,wat een schitterend verslag!Na al dat afzien mag je je nu al vast een beetje gaan voorbereiden op een fantastische thuiskomst binnenkort!
Dat heb je vast en zeker verdiend!
Groetjes uut Greffelkemp van Jo en Diny -
22 Februari 2008 - 06:36
Jan Poell:
Gefeliciteerd. Een geweldige prestatie.(zeker voor iemand zoals jij) Ik ben erg benieuwd naar de foto's van het uitzicht en van hoe jij er zelf uitziet. Ik hoop dat het vervolg van je reis hetzelfde hoge nivo krijgt. -
22 Februari 2008 - 08:17
Ria En Fred:
Klasse maar dat had ik al gemeld alleen komt deze van 5 hoog -
22 Februari 2008 - 08:21
Inge:
In stilte, met grote bewondering en respect lees ik je verhaal! Wauw....... kijk uit naar de fotoos hoor. Kom goed thuis. Loes en boys: wat zullen jullie trots zijn op André en pa.... groetjes, Inge uut Zènder -
22 Februari 2008 - 08:23
Jantien:
Wow, het is dat ik meer met water heb, dan met bergen, maar dit klinkt echt super!!! Wat onwijs stoer en wat zal jij jezelf vaak zijn tegen gekomen de afgelopen weken!
Klasse, echt super! En je verhaal geeft een hele goeie weergave, ik zat even helemaal op een berghelling....
doeg,zoen, Jantien -
22 Februari 2008 - 09:04
Coby:
Hoi Andre! Super hoor, wat een prestatie! Goed dat jullie met zovelen de top hebben gehaald. Ben heel benieuwd naar de foto's.
Groetjes Coby -
22 Februari 2008 - 10:14
Chantal En Jarno:
He Ome Andre,
Super, van harte gefeliciteerd. Wat een geweldige prestatie. Groetjes en tot gauw -
22 Februari 2008 - 12:51
Bettie:
Geweldige prestatie André, gefeliciteerd!Nu ben je wel aan vakantie toe denk ik, of is de kick groot genoeg om er weer een jaartje tegenaan te kunnen? Zie uit naar de foto's. -
22 Februari 2008 - 19:56
Leo En Loes:
hey,andre wat een prachtig verhaal, het lijkt wel een droom,benieuwd naar de foto's die net zo mooi als het verhaal zullen zijn.we zijn weer trots op je,geniet nog lekker en kom veilig weer thuis,ook wij missen je tot gauw, liefs leo en loes. -
22 Februari 2008 - 20:02
Willem:
joo andre
super verhaal mooi joh.
ik ben echt blij voor je dat je het hebt gehaald.maar toch lijkt het me wel eens eng dat je een voet of hand ofzo bevriest brrrrr. haha
maar toch super vet.
nog veel plezier daar en geniet ervan.
gr willempie -
22 Februari 2008 - 21:12
Herm En Elly:
hallo dries wat een geweldig verslag heb je gemaakt van je beklimming.je bent toch wel een echte doorzetter.Super!!
Loes-Dave-Glenn jullie ook proficiat met jullie kanjer.
groetjes van ons uit gies. -
23 Februari 2008 - 09:17
Martin:
één woord TOP!!!!!! -
23 Februari 2008 - 09:18
Martin:
maar nou nog die "berg"in Landgraaf -
24 Februari 2008 - 09:15
Koos En Gerry:
bruur dries wij bewonderen jouw doorzettingsvermogen, geweldig proficiat,ook felicitaties voor loes dave coby en glenn groetjes uut groesse -
24 Februari 2008 - 11:56
Ben En Dorien:
He,van harte gefeliciteerd Andre.
Je bent nu letterlijk en figuurlijk een toppertje!!!!Chapeau!! -
24 Februari 2008 - 12:04
Marco,josette En Job:
hey Andre wat een machtig mooi verhaal en wat een prestatie,kan het niet vaak genoeg schrijven.We zijn zeker benieuwd naar de rest van je verhaal en foto;s maar dat komt tzt wel.We wensen je een goeie thuiskomst en dan lekker uitrusten he!groetjes uit Lobith -
24 Februari 2008 - 16:22
Ben & Linda:
Lieve André, wat zijn we trots op je.
Geweldig dat het jou lukt de top te behalen. En wat toevallig dat we allebei iets met Barbara hebben jij op de Aconcaqua en Loes en ik in Oostenrijk Haus Barbara
Hopelijk ga je een goed boek schrijven met zo'n oplage dat je elk jaar weer kunt gaan klimmen.Het ga je goed en tot gauw.
Groeten van Ben en Linda. -
24 Februari 2008 - 20:46
Els En Peter:
Gefeliciteerd Andre wat een prestatie. Je schrijft geweldige verhalen trouwens, maar na zo'n avontuur heb je natuurlijk ook wel wat te vertellen. We zijn zeer benieuwd naar de foto's en zien je in maart wel weer. Groetjes. -
27 Februari 2008 - 13:15
Carla:
Gefeliciteerd Andre met deze prestatie!!!
Dat was ongelofelijk afzien, als ik je mooie verhaal zo lees. Klasse!!
Peter, Karin en ik zullen er vanavond eentje opnemen. De vorletze is straks voor jou. Geniet nog even en een behouden thuiskomst. Wij kijken er alweer naar uit !! -
02 Maart 2008 - 18:10
Roel En Monique:
Mooi verhaal Andre, knap werk!!
grote klasse, dat doe ik je zeker niet na.
Tot gauw op Schiphol en een goede terugreis.
Groeten uut Apeldoorn.
Roel en Monique
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
