Pokhara deel II

Na dagen van allerlei activiteiten besluit ik vrijdag het laatste onderwerp van mijn "te doen" lijstje in Pokhara af te vinken. Het International Mountain Museum gaat het worden vandaag. Je kunt er met een taxi naar toe maar op de kaart heb ik gezien dat er ook een mooie route langs het water loopt om bij het museum te komen. Een ander voordeel is dat je tijdens een wandeling vaak meer tegen komt dan wanneer je met een taxi gaat. Zo gezegd zo gedaan. Vanaf mijn hotel wandel je als het ware het centrum een beetje uit waardoor het wat rustiger wordt en met het zicht op Phewa Lake is het een prettige wandeling. Het weer is super en er is van alles te zien onderweg. Zo zie ik dat er een nieuw hotel in aanbouw is wat in de stijgers staat. Niet zoals bij ons met een complete stalen stijger constructie en afscherm doeken er omheen. Nee alles gebeurd hier met bamboe. De constructie zal best functioneren want ik zie er wel mensen op lopen, maar of het allemaal ARBO technisch klopt is voor mij een groot vraagteken. Weet niet of onze Nederlandse bouwvakkers graag op deze stijgers willen werken. Poosje verder moet ik in mezelf glimlachen. In een piepklein parkje zie ik een paar jongens tafeltennissen op een betonnen plaat. Als vervanging van het netje hebben ze bakstenen op hun kant gezet. Denk niet dat de Nederlandse jeugd van tegenwoordig hiermee tevreden is :-). Het museum valt me niet tegen. Er is veel te zien en erg interessant. Kan ook niet anders met zo veel bergen in je achtertuin. De bergen zorgen er voor dat er veel geld in het Nepalese laadje binnen komt. Kan, nu ik een poosje hier in Nepal ben, me er wel iets bij voorstellen. Er is zoveel te doen rondom die bergen. Van winkeltjes die bergspullen verkopen tot trekkingbureaus, van tranport tot gidsen, van hotels tot restaurants enz enz. Te veel om op te noemen. Op de terug weg, als ik door een wat groter park loop, zie ik dat er een bruiloftsfeest aan de gang is. Ik ben dan wel niet uitgenodigd maar wil natuurlijk wel graag zien hoe het trouwen er op zijn Nepalees aan toe gaat. Het is allemaal heel kleurrijk en er is muziek en dans bij. Het is ook niet één bruiloft zoals ik eerst dacht maar meerdere tegelijk op verschillende plaatsen. Bij nummer twee zitten de bruid en bruidegom om een vuur waar omheen weer allemaal spullen liggen. Zie vruchten, rijst, drinken, enz. Ook ligt er een stuk brood en hier vlak bij ligt weer een opper koeienmest met wierookstokjes erin op een groot blad. Vreemde combinatie denk ik maar zal vast wel een reden hebben zoals alle rituelen een functie of bedoeling hebben. Alleen ik weet er helemaal niets van af. Op dat soort momenten mis je iemand die je dit dan uit kan leggen. Als ik weer een stuk verder loop kom ik uit bij drie grote tenten waar zo te zien gegeten is door de bruiloftsgasten. Het bruidspaar zie ik nog net vertrekken in een optocht met de familie en de muziekband. Terwijl ik het pad volg kom ik aan de achterzijde van de tenten uit en zie hoe ze hier het eten bereid hebben in de buitenlucht en hoe ze de afwas aan het doen zijn. Ben ondertussen wel wat gewend maar dit tafereel doet me toch weer verbazen. Wat een verschrikkelijke puinhoop. Overal liggen vuile potten,pannen,schalen en borden? Alle overgebleven etensresten liggen op een hoop half tegen een boom aan. Geloof nooit dat ze dat verder opruimen en denk dat het ongedierte van alle komaf vandaag ook een bruiloftsmaal heeft. Niet te geloven. Daartussen zitten enkele vrouwen de afwas te doen. En geloof maar niet dat er een druppel warm water aan te pas komt. Hier zouden ze Rob Geus van het programma Keuringsdienst van Waren een keertje op los moeten laten. Zou het gezicht van onze popie jopie Rob wel eens willen zien als hij zijn witte jasje aantrekt om met zijn inspectie te beginnen :-). Na dit bijzonder oponthoud is het nog heerlijk wandelen langs het water tot ik weer bij mijn hotel uit kom. De volgende dagen ( je kunt het bijna niet geloven) heb ik bijna helemaal niets gedaan. Beetje lezen, luieren gewoon helemaal niets actiefs. Niet verkeerd denk ik achteraf. Het ging ook maar door en als je geen achttien meer meer bent is een beetje rust af en toe niet verkeerd. En als je rust - heb je ook weer tijd om nieuwe plannen te maken :-). Ik heb al een paar dagen contact met Maya. Zij zou het een en ander regelen voor me en dat is haar gelukt krijg ik via sms jes te weten. Zaterdag vertrek ik voor 14 dagen vanuit KTM per vliegtuig naar Lukla om daar een trekking te gaan doen naar Everest BC. In Nepal vakantie vieren en niet naar de bergen gaan kan natuurlijk niet. De vliegreis naar Lukla schijnt al een happening op zich te zijn. Het vliegveld van Lukla heeft een landings/startbaan van slechts 460 meter en is alleen geschikt voor speciale vliegtuigen en helicopters. Voor de liefhebber google luchthaven Lukla Nepal maar eens. Van hieruit ga ik een trekking van 14 dagen maken naar Everest BC op ongeveer 5350 meter. Denk dat dit moet kunnen zoals ik me nu voel. Mijn hand is nog wel gevoelig maar ik kan al weer een aardige vuist maken en het slapen gaat ook steeds beter zonder dat mijn ribben protesteren. Wil er voor gaan en is gelijk een mooie training voor mezelf. We gaan het mee maken. Na een paar rustigaan dagen was het gisteren dan toch weer tijd voor wat actie. Had voor mezelf het plannetje gemaakt om naar het Sarangkot uitzichtpunt te wandelen. Hoogte verschil kleine 800 meter vanaf het meer. Maar zoals zo vaak veranderd er altijd wel wat. Terwijl ik aan het wandelen ben over een vrij stijl pad, op ongeveer de helft van de tocht, en even stil sta om uit te hijgen terwijl ik geniet van het uitzicht van dat moment komt er een local aangewandeld. Hij spreekt me aan in redelijk goed Engels en we raken in gesprek. Vanaf dat moment gaat alles weer anders dan ik gedacht had. Hij neemt me mee naar zijn huis, krijg een thee aangeboden en laat me vol trots al zijn bezittingen zien. Om te beginnen moet ik zijn drie buffels zien, zijn geiten en zijn kippen. Verder al zijn stukjes land en hij praat honderd uit over zijn plannen om een soort plastic kas te bouwen om tomaten in te kweken. Nu snap ik het even niet ! Er is toch warmte genoeg om tomaten te kweken. Wat blijkt nu. Het is niet de warmte maar de hoeveelheid water die er valt tijdens de moesson die het nodig maken om de tomatenplanten te beschermen. Weer wat geleerd. Vol trots laat hij me ook een voorraad aardappelen en uien zien die onder het bed liggen te drogen. Kan me niet voorstellen dat wij onze aardappelen en uien ook zo zouden bewaren. Loes ziet me al aan komen hahaha. Even later komt zijn vrouw aangelopen met een grote bos bladertakken voor de geiten. Gelijk wordt ik uitgenodigd voor het avondmaal. Het wordt een "patato" party hoor ik, niet begrijpende wat dat moet betekenen. Zien we vanzelf wel weer zal wel iets met aardappelen worden of zo. Samen gaan we verder op stap en hij laat me wat mooie uitzichtpunten zien en loodst me door het gebied. Al pratend over van alles en nog wat lopen we naar een schooltje waar zijn twee kinderen op zitten. Ik mag binnen in enkele klassen een kijkje nemen. En later mag ik zelfs even op het kantoor van het schoolhoofd komen. Als ik nog vrijwilligers weet die Engelse les willen geven dan mag ik dit altijd aan hem doorgeven. Hom, zo heet mijn nieuwe "vriend" neemt zijn jongste kind mee naar huis en via een pad door het dorp gaan we weer terug naar zijn huis. Daar krijg ik een schaal met gepofte aardappeltjes en wat zout voorgeschoteld. Smaakt heerlijk na zo'n intensief dagje. Kan de lekkerste patat niet tegen op. Hierna neem ik afscheid om voor het donker weer beneden te zijn. Hom loopt nog een eindje met me mee om me de goede weg te wijzen richting het meer. Wat een bijzondere dag en wat een wending kan zo'n wandeling in een keertje krijgen. Dit is het mooie van reizen denk ik dan, dit is Nepal, dit kom je in de reisgidsen niet tegen. Dit overkomt je en is zo puur natuur en leuk om mee te maken. Dit is genieten met volle teugen. Vandaag is al weer de laatste volle dag in Pokhara. Beetje relaxed genieten van het zonnetje. Dit bericht schrijven. Nog wat op internet zoeken naar info over de komende trekking naar Everest BC en na het eten dit bericht posten. Heb een barretje ontdek waar ze en snelle internet verbinding hebben. Gelijk maar gebruik van maken nu het nog kan. Morgen vroeg op om met de bus naar KTM af te reizen. Daar de laatste dingen regelen voor mijn trekking en dan zien we wel weer verder. Ik verwacht niet dat ik eerder dan aan het einde van mijn trekking een volgend bericht kan plaatsen. Dus voor de trouwe volgers even minstens twee weken geduld tot aan het volgende bericht. Maar ik ga jullie zeker vertellen hoe de tocht naar Everest BC is geweest. Ben namelijk zelf ook heeeeeeel benieuwd hoe het zal gaan.