Lukla - Kathmandu.
Door: André.
Blijf op de hoogte en volg André
29 Mei 2014 | Nepal, Kathmandu
Als gewoonlijk is het vroeg op. Vijf uur sta ik dan ook al mijn rugzak in te pakken en om half zes lopen we richting vliegveld. Hoe het allemaal werk weet ik niet maar samen met mij loopt een Nepalees mee die de dag ervoor mijn ticket heeft ingenomen en vanmorgen vanaf het hotel mijn begeleider is. Bij het wegen van mijn rugzak, die natuurlijk veel zwaarder is dan de toegestane tien kilogram, is hij druk aan het praten met de mensen die bij de Weegschaal staan en een groep Nepalezen die een hoop tassen bij de weegschaal hebben liggen. Mijn rugzak gaat wel drie keer op de schaal en er weer af en dan ineens komt hij bij me met mijn rugzak dat alles geregeld is en ik verder door kan om door de securitie check te gaan. Net zoals hij gekomen is verdwijnt hij ook weer. Beetje vreemd maar het werkt allemaal wel. Kwart voor zeven, geheel volgens planning, loop ik richting vliegtuig. Deze keer is het vliegtuig tot de laatste stoel bezet. Wel 15 personen :-) en ik mag naast de stewardess zitten die haar belangrijke taak van het ronddelen van zuurtjes heel serieus neemt. Verder is ze niet zo gezellig en zegt tijdens de hele vlucht geen enkel woord. Te veel 'zuur' tjes gegeten waarschijnlijk :-) :-). De vlucht verloopt geheel volgens planning en na de landing gaat het allemaal heel erg snel. De personen van deze vlucht zitten in een bus en onze bagage ligt in een soort aanhangwagen die achter aan de bus gehaakt is. Met deze combinatie rijden we naar een hek vlakbij de uitgang. Hier krijgen we op vertoon van het bagage bonnetje onze bagage en kunnen we zo het hek uitlopen en komen gelijk op een parkeerplaats. Dit noem ik nog eens een snelle afhandeling. Hierna is het door naar mijn vertrouwde "Elbrus" hotel waar ik hartelijk ontvangen wordt door de eigenaar en tien minuten later al een heerlijk ontbijt zit. En dan komt het grote moment na 13 dagen. Ik kan me eindelijk gaan DOUCHEN :-) :-). Na een kwartier lang weken en flink poetsen voel ik me weer als herboren. Toch wel lekker als je zo onder een warme douche kunt stappen. Na zo'n lange tijd weet je dat extra te waarderen. Net als ik een berichtje wil doen naar Arnold dat ik weer in KTM ben gaat de telefoon over. Het is Arnold om te vragen of alles goed is gegaan en of ik vanmiddag samen in KTM wil lunchen. Komt goed uit en de middag gebruiken we om bij te praten onder het genot van een hartige hap en een overheerlijke milkshake. Voor de avond heeft hij een diner afspraak geregeld met Dan Mazur. Dan is mede eigenaar van Summit Climb en met hem heb ik veel contact gehad via de mail over mijn expeditie. Is dan ook helemaal super dat ik hem te spreken krijg. Tijdens het eten wordt er over van alles en nog wat gesproken. Dan is dik in de vijftig. Woont al geruime tijd in Nepal. Heeft een brok aan expeditie ervaring in Nepal en vele andere landen. Het is gezellig en we krijgen zelfs een drankje aangeboden van de eigenaar van het restaurant. Altijd makkelijk als je mensen om je heen hebt die weer andere mensen kennen. Na het eten duiken we nog een paar barretjes in en het is heeeeel laat ( gezelligheid kent geen tijd ) als de forletzte gedronken wordt :-) :-). De volgende dag is het uitslapen, luieren, beetje internetten en verder helemaal niets doen. Is best wel lekker na zo'n trekking. Ik maak nog wel een afspraak met Arnold om een paar dagen te gaan mountainbiken. Zo gezegd zo gedaan. Ik huur een goede mountainbike fiets bij dezelfde verhuurder waar ik ook de vorige keer de fiets gehuurd had toen ik met de jongens ben wezen fietsen. De eerste dag na het ontbijt zitten Arnold en ik al om zeven uur op de fiets. Arnold weet de weg en ik volg hem. Het heeft de hele nacht geregend en het is een en al modder op de weg. We komen er uit te zien als echte moddervarkens. Maar wat maakt het uit, niemand die er van opkijkt of wat van zegt. Op het einde van de tocht komen we langs de Amerikaanse ambassade. Volgens Arnold is van hieruit vroeger veel gespioneerd naar de twee grootmachten India en China. Vlakbij de ambassade weet Arnold een goede hamburgertent te zitten en voor het eerst in lange tijd eet ik een ouderwetse hamburger. Geloof dat er in Nepal niet een mc Donalds zit heb ik me laten vertellen. We genieten van deze lekkernij en als we vertrekken blijft er als aandenking een spoor van gedroogde modder achter op de plek waar we gezeten hebben. De eigenaresse kan er wel om lachen en wij natuurlijk ook. Het laatste stuk, nadat ik Arnold thuis heb afgezet, mag ik alleen terug naar het hotel fietsen. Het is oppassen geblazen en ik moet goed uitkijken met deze verkeersdrukte maar uiteindelijk kom ik op de plaats van bestemming. Valt me niet tegen van mezelf. Heb KTM in deze weken al aardig leren kennen. De volgende dag gaan we de andere kant op en uiteindelijk komen we aan op Sarangkot. Dit is een heuvel op bijna dertig kilometer vanaf KTM. Het laatste stuk is een klim van ongeveer 12 kilometer met een hoogteverschil van ruim 700 meter. Best wel een zware klim en hier doe je ruim een uur over om boven te komen. Maar wel heel mooi om te doen. Helaas is het povertjes qua uitzicht. Het is bewolkt en waar je normaal de besneeuwde bergtoppen kunt zien is er nu weinig van dit alles te aanschouwen. We genieten van een warme chocomelk en beginnen daarna aan de afdaling. Onderweg krijg ik nog een rondleiding van Arnold op een vijf sterren golf resort. Maya heeft hier wel eens lezingen gegeven voor haar K2 expeditie en zodoende weet Arnold waar hij wezen moet. Het resort ziet er geweldig uit met alle luxe die horen bij vijf sterren. Vroeger is deze plaats een jachtterrein voor de koning geweest. Wat is het toch prettig als je mensen kent die de weg weten. Zonder Arnold had ik deze plek nooit gevonden. Savonds ben ik uitgenodigd om bij Arnold en Maya te komen dineren. Samen met de ouders van Maya hebben ze een ruim huis met twee verdiepingen. Arnold, Maya en hun dochter Roos wonen op de bovenste verdieping en de rest van de familie woont onder. Arnold laat me hun gedeelte van het huis zien en legt uit hoe het met het water geregeld is. Gaat niet zo als in Nederland waar je een leiding met een hoofdkraan hebt en verder nergens naar hoeft te kijken. Hier hebben ze diverse opvang tanks en als het een tijd lang niet geregend heeft moet je water met een tankwagen laten komen. Gaat net even wat anders dan bij ons. Verder is er nog de electriciteit die op bepaalde tijden niet werkt. Iedereen heeft dan ook een soort accu die opgeladen wordt als er stroom is en die stroom kan geven als er geen electriciteit is. Zou wel eens willen zien wat er zou gebeuren in Nederland als vanaf morgen de nutsbedrijven ons net zo zouden voorzien van water en electriciteit als in Nepal !!!!! Het eten is voortreffelijk. En samen met de vader van Maya, die berggids is en samen met ons een drankje komt doen, is het een gezellig samenzijn. Op deze manier proef je een beetje hoe het Nepalese familieleven er uit ziet al merk je wel de Europese invloeden van Arnold. Daarna is het met de taxi terug naar het hotel en voldaan duik ik mijn bed in. Wat een mooie dag weer. Vandaag maak ik de plannen voor de komende dagen. Ben van plan om een fietstocht van een paar dagen te gaan ondernemen. Hierdoor zal het wel weer even duren voordat het volgende verhaal online komt. Moet natuurlijk wel eerst wat beleven om een verhaal te maken :-) :-).
-
29 Mei 2014 - 19:08
Ben:
Prachtige verhalen Andre. Zat zelf even in de lappenmand maar blijf je volgen
Veel plezier nog. -
30 Mei 2014 - 11:21
Els:
Hoi Andre, dat valt niet tegen, zo'n baard van 14 dagen. Wat vindt Loes er van?
Veel fietsplezier en tot de volgende post maar weer.
-
01 Juni 2014 - 20:06
Liedy Buiting:
Hoi André was weer een prachtig verslag lijkt wel of ik een boek aan het lezen ben!!kan niet wachten op het volgende hoofdstuk!!! Nog veel plezier daar en groetjes en dikke knuffel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley