Het voorproefje !

De kop is er af. Heb nu vijf nachten in de bergen geslapen en weet nu een klein beetje wat het is om in de bergen te kamperen. Het is in ieder geval uitkomen met het minimale, maar het is ook genieten van de rust en de geweldige natuur. Dinsdag 29/1 zijn we vanuit Mendoza wat op 700 meter ligt per busje vertrokken naar de refugio San Bernardo die weer op 2760 meter hoogte ligt. Hier hebben we gegeten en geslapen aan de voet van de Vallecito. De volgende dag zijn we met volle bepakking en in de regen vertrokken naar ons eerste kamp op 3465. Een beste klim waarbij het weer constant veranderde. Een leuke bijkomstigheid was dat bij het verlaten van de refugio de hond (Indio)van de eigenaar met ons mee is gelopen en alle dagen bij ons is gebleven . Erg grappig, het was een lief dier met heel veel energie. Na het opzetten van de tent op een kiezelstenen veld hebben we wat te eten gemaakt en zijn daarna snel onze slaapzak ingedoken om te gaan slapen. De derde dag zijn we naar ons volgende kamp “ Salto de aqua “ vertrokken op 4250 meter. Dit is ongeveer op dezelfde hoogte als het basis kamp op de Aconcaqua. Er zaten veel steile stukken bij en het was erg warm die dag, Afzien dus. Op deze camp site hebben we drie nachten geslapen en van hieruit twee acclimatiseringtochten gemaakt. Een maal zijn we naar de 5000 meter geweest en de tweede keer naar 5200 meter. Best wel heftig allemaal omdat elke inspanning kracht kost waarbij het lichaam om zuurstof schreeuwt. Afzien en nog eens afzien. Zondag 3/2 zijn we weer aan onze terugtocht begonnen en afgedaald naar camp site “Las Vegas” op 3200 meter Hier liepen wilde paarden en muilezels omdat hier gras en water in overvloed was. Vanmorgen zijn we verder naar beneden gelopen naar de refugio waar de bus ons op kwam halen om ons naar Mendosa te brengen. Bij de refugio was ook het afscheid van ons “ maatje “ Indio. Jammer maar hij mocht van zijn baas niet mee naar Mendoza. Terug in het hotel heb ik na 6 dagen weer in het Spiegel gekeken en dat was wel ff schrikken. ( Is het altijd. Zal de meeste van jullie voor zijn ;-) ;-)) Had een verbrand voorhoofd, mijn neus was verbrand en een dikke blaar op mijn onderlip ondanks dat ik mezelf goed had ingesmeerd met zonnebrand en lippenbalsum. En dan kwam er nog een baard doorheen van zo´n zes dagen plus de geur van zes dagen niet douchen.( en daar heb je geen Spiegel voor nodig) Maar na een warme douche en een goede scheerbeurt en schone kleding begint het er allemaal weer een beetje op te lijken en durf ik weer voorzichtig in de spiegel te kijken.
Al met al een geslaagde acclimatiseringtocht in het Vallecito gebied met een hoogste punt van 5200 meter. Hierbij heb ik een hoop ervaring opgedaan heb die ik kan gaan gebruiken bij de komende beklimming. Deze begint morgen en zal inclusief de reserve dagen maximaal 15 dagen duren voordat we dan naar Nederland terug vliegen. Voorlopig dus even reisverslag stilte van deze jongen , maar als ik weer terug ben in de bewoonde wereld zal ik jullie zo snel als mogelijk verslag uitbrengen van de beklimming.

Groeten André.