Een goed begin !!
Door: André
Blijf op de hoogte en volg André
05 September 2014 | Nepal, Cho Oyu
Vanmorgen is het vroeg opstaan. Iets over drie loopt de wekker af. Snel nog een douche pakken nu het nog kan. De laatste spullen inpakken en de tassen naar de lobby slepen. Met recht slepen. Denk dat in een van de tassen wel meer dan 30 kilogram zit en in de ander ook nog zeker meer dan twintig kilogram. En dan komt de rugzak er nog bij en een tas met spullen die in Kathmandu achterblijft. Schat wel meer dan vijftig kilogram. Al met al een heel gesleep voordat je alles op de plaats hebt. Als iedereen aanwezig is staat er in de lobby een berg aan tassen waar je U tegen zegt. Hierna is het de vrachtwagen inpakken en kunnen we zelf in een gereedstaande bus stappen. Denk niet dat het zo'n touringcar is zoals wij gewend zijn. Het is wel een touringcar maar meer dan 25 jaar oud denk ik. De achterbank wordt volgepropt met rugzakken en ik met mijn lange benen heb geluk dat ik alleen mag zitten. Maar goed ook anders had ik me dubbel moeten vouwen. We rijden Kathmandu uit en na twee uur rijden komen we aan bij de beruchte plek waar de aardverschuiving is geweest. Wat een ravage !!! Een halve berg is naar beneden gekomen en heeft alles wat het tegen kwam met modder overspoelt. 165 mensen zijn er omgekomen op deze plek. Vanaf hier moeten we lopend verder. Het is mooi weer en de zon schijnt. Niet verkeerd om even de benen te kunnen strekken. Het is een fikse wandeling met veel hoogteverschil. Door de inspanning, het zonnetje en de hoge vochtigheid zweet ik me de blubber. Gelukkig ben ik niet de enige en zie de meeste van onze expeditie ook de nodige zweetdruppels verliezen. Als we weer op de begaande weg komen staat er een nieuwe bus klaar die ons tot vlak bij de grens brengt. Ben nog vergeten te vertellen dat de bagage door dragers over hetzelfde pad gaat als waar wij over zijn gekomen. Ik zag bij het begin dat een jonge vrouw mijn tas van twintig kilo en nog een andere tas kreeg toebedeeld. Schat dat ze toch snel tegen de veertig kilogram zou gaan dragen. Onvoorstelbaar !!! Als we vlakbij de de grens zijn is het tijd voor een lunchpauze. Na deze eerste wandeling is het genieten van een flink bord nudelsoep en een koud biertje. Je moet natuurlijk wel het vochtgehalte op peil houden ;-). En terwijl we zitten te wachten begint het te regenen, en niet zo zachtjes. Wat een geluk dat het niet tijdens onze wandeling gebeurde anders was de route een grote modderpoel geworden. Als de bagage gearriveerd is gaan we naar een hotel een dorp verderop. Hier worden we ingekwartierd en slaap ik bij Allen uit de UK en Jim uit de States op de kamer. Na het eten praat ik nog even na drie Duitsers om daarna op tijd naar bed te gaan.
Dag twee. Grensovergang Nepal - China.
Om zeven uur is het ontbijten. Hierna is de briefing hoe de dag ongeveer zal gaan verlopen. Dan verteld ons dat we tijdens de overgang geen foto's mogen maken, niets over een vrij Tibet mogen zeggen en al helemaal geen afbeeldingen van de Dalai Lama mogen laten zien of bij ons mogen hebben. We moeten geduld hebben en er rekening mee houden dat alles per minuut kan veranderen. We zullen zien. Hierna wandelen we naar de grens. Een drukte van jewelste. We moeten als kleine kinderen in een rij gaan staan op volgorde zoals op de papieren is aangegeven. Daarna worden we een voor een opgeroepen om voor de eerste keer ons paspoort te laten zien en mogen we over de vriendschap brug door lopen naar de volgende check. Hier weer en paspoort check. Dan door voor een controle van de rugzak. Hier gaan onze rugzakken door een scan apparaat waarna de rugzak ook nog van binnen wordt bekeken. Of dit alles nog niet genoeg is wordt het paspoort nog een keertje gecontroleerd en meten ze met een infrarood apparaat op je voorhoofd of je geen koorts hebt. Daarna mag de rugzak nog een keertje door de scanner en als dat geregeld is mag je doorlopen en ben je in China. Een hele tour. Gelukkig is alles goed gegaan met de hele groep tot opluchting van Dan. We stappen weer in gereedstaande auto's en busjes om naar ons lunchadres te gaan. Hier krijgen we een overheerlijke maaltijd voorgeschoteld met rijst, groentes en vlees. Heerlijk. Als we het eten op hebben komt er na toestemming van onze Chinese begeleider een horde geldwisselaars binnen. Het zijn allemaal dames met tassen vol geld die proberen bij iedereen geld te wisselen. Later als ik buiten in het zonnetje zit te wachten zie ik de dames bij elkaar zitten met hun tassen vol geld. Ze tellen de stapels geld en wisselen onderling de vreemde valuta uit. Wat bij ons allemaal door banken geregeld wordt gebeurd hier nog gewoon op de ouderwetse manier. En zo te zien functioneerde het zeker zo goed. We rijden door naar een volgend dorp waar we overnachten. Ik slaap weer bij mijn maatjes van de dag ervoor. Na het eten drinken we nog een biertje in een plaatselijk restaurant om daarna het bed op te zoeken.
Dag drie. Rustdag.
Vandaag staat er niet veel op het programma. Acclimatiseren is het toverwoord. We zitten op ongeveer 3700 meter en ik merk het goed. Thuis heb ik zelden of nooit hoofdpijn maar na een onrustige nacht heb ik in de ochtend zo'n lichte zeurende hoofdpijn. Goed drinken en rusten is het motto dan ook. Na het ontbijt ga ik daarom terug naar mijn hotel kamer. Terwijl de anderen een wandeling gaan maken ga ik een poosje op mijn bed liggen om mijn verhalen bij te werken, genoeg te drinken en een klein tukkie te doen. Om half twee is het lunchtijd. Het is elke keer weer anders aan tafel. Met zo'n grote groep zit je al snel bij andere mensen aan tafel en elke keer zijn het weer andere verhalen. Leuke gesprekken over van alles en nog wat. Soms grappig, soms serieus, dan weer in Engels dan weer in het Duits en heel af en toe ook in het Nederlands. Er zit een vrouw bij deze expeditie die woont in Engeland, Portugees van geboorte is en een paar jaar in Nederland gewoond heeft en af en toe praten we in het Nederlands met elkaar. Gelukkig voel ik me na de lunch een stuk beter en besluit ik om een kleine wandeling te maken naar een berg net iets buiten het dorpje. Het is mooi weer en geniet van het uitzicht. Na het avondeten blijft er een groep plakken in het restaurant en na de nodige biertjes is het een gezellige boel aan onze stamtafel. Wie zegt dat bergbeklimmen afzien is :-). Het ontbijt is verschoven van acht uur naar half tien en daar maken we dankbaar gebruik van. Om elf uur wordt het tijd dat we richting hotel vertrekken. Weer een mooie dag en geslaagde avond.
-
05 September 2014 - 17:41
Loes:
Hey Andre
Fijn dat je het naar de zin hebt.
Geniet er van en heel veel succes.
Groeten en Xxxx Loesje. -
05 September 2014 - 18:56
Els En Peter:
Hoi André, dat zal heftig zijn om al die narigheid van zo kortbij te zien.
Jij denkt zeker dat Loes nou ook alles voor je gaat dragen ha ha. Leuk om al die verschillende mensen te ontmoeten. Succes ermee je kunt het en vooral geniet ervan.
Groetjes E en P -
05 September 2014 - 20:13
Jan Poell:
Het gaat beginnen. Ben benieuwd wanneer je hekel aan ze krijgt: chinezen! Je bent al bijna op de helft qua hoogte! Nog even doorzetten!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley