Dag zes - zeven - acht

Dag zes. Dag een in base camp.

Het ontbijt in Tingri van half negen loopt uit tot tien uur en we krijgen te horen dat we allemaal tegelijk naar base camp gaan na de lunch. Op verzoek van Dan mag ik een stukje in het Nederlands op de site van Summit Climb zetten en als toetje ook nog wat foto's. Het zijn de laatste uurtjes met internet. Na de lunch gaat het dan eigenlijk gebeuren en vertrekken we richting base camp. De tocht duurt een kleine twee uurtjes en we klimmen een dikke 500 hoogte meters. Als we aankomen, staan onze tenten al klaar en slaap ik weer samen met Allen. Vanaf nu is het slapen in de tent op slaapmatjes en in onze slaapzakken. De woon luxe wordt elke keer minder :-(. Na het in orde maken van de tent voor de nacht is het gezamenlijk koffie drinken in de eettent. Ik sta versteld wat we hier allemaal aantreffen. Warm water voor thee en koffie, warme melk voor chocolade, koekjes, honing, instant mango poeder, pindakaas, diverse soorten jam enz enz. Te veel om op te noemen. Op base camp hoeven we zeker niet om te komen van de honger. De luxe gaat wat het eten betreft omhoog :-). Het zonnetje schijnt en het is lekker warm in de eettent. Na een kleine wandeling kom ik terecht in een of andere donkere tent waar ze drank verkopen. Enkele van ons zitten al aan een biertje en ik besluit het op een cola te houden. Voor ons speelt zich op dat moment een mooi tafereel af. Ze zijn aan het onderhandelen over een stuk gedroogd schapen vlees. Terwijl het stuk karkas heen en weer gaat wordt er flink over de prijs onderhandeld. Wat een schitterend schouwspel. Daarna is het om zes uur Nepalese tijd ( we gaan weer terug naar Nepalese tijd ) tijd om te dineren. Net als de lunch ziet dit er weer voortreffelijk uit.
Eerst een mok soep daarna een bord vol spaghetti met saus met daarbij groentes en nog extra vlees en daarbij heerlijk gefrituurde Belgische friet. Niet verkeerd allemaal. Ik zit nog even na en om goed acht uur duik ik mijn tent in. Het is weer genoeg geweest voor vandaag.

Dag zeven. Acclimatisatiedag base camp.

Na een redelijke nachtrust worden we om zes uur verstoord in onze slaap door het starten van een vrachtwagen. Het geluid buldert over het terrein heen en later hoor ik dat iedereen hier wakker van geworden is. De eerste nacht in de tent is me redelijk bevallen. Heb het in ieder geval niet koud gehad. Het ontbijt smaakt ook weer perfect en hierna is het opnieuw de bagage inpakken. Een gedeelte gaat rechtstreeks naar Advanced Base Camp. En een gedeelte blijft bij ons naar Interim Base Camp. Zelf hoeven we alleen onze rugzak te dragen met minimaal gewicht. Het is een gepak van jewelste. Iedereen is druk met het uitzoeken van zijn spullen en de basis klimmers krijgen er ieders nog een aantal blikken gas bij. Om elf uur is alles een beetje geregeld en zijn alle tassen uitgesorteerd en klaar om geladen te worden voor transport met de yaks. Het is warm en de zon brandt er heftig op los. Tijd om jezelf goed in te smeren met zonnebrand. Echter geleidelijk aan veranderd het weer en je kunt de donkere wolken het dal in zien drijven. Nu is iedereen weer druk bezig om alles wat in de tent hoort daar weer te krijgen en te zorgen dat het niet nat kan worden. Drie uur regent het volop en zoek ik mijn tent op om wat muziek te luisteren en mijn verhaal te schrijven. Terwijl de regen op de tent tikt en ik nadenk over de vorige dagen verschijnt er een dikke smile op mijn gezicht. Wat is het toch weer een mooi avontuur. Vertrokken vanuit Didam tot op de plaats waar ik nu ben. Zo veel mensen ontmoet, zoveel nieuwe dingen meegemaakt en wat er nog allemaal komen gaat. Ik voel me tot nu toe goed. Heb het idee dat ik barst van de energie die eruit moet na zoveel dagen bijna niets te hebben gedaan. Gelukkig gaan we morgen een flinke wandeling maken naar IBC. Beetje energie afblazen.

Dag acht. Op weg naar intermedium base camp.

Na een heerlijk ontbijt is het inpakken en wegwezen denk ik. Maar bijna zoals altijd gaat er weer een hoop tijd over heen voordat alles geregeld is. Eerst moeten de tenten allemaal afgebroken worden en al het materiaal bij elkaar gesprokkeld worden. Dan moet elke tas en elke zak een voor een gewogen worden. Twee man houden een lange stok vast waaraan een Weegschaal hangt met haak waaraan de spullen weer worden gehangen. Een heel intensief proces maar het hoort erbij denk ik maar. Hoor later van Dan dat het om meer dan tweeduizend kilogram gaat. Ongeveer honderd kilogram per klimmer. Om goed tien uur kunnen we dan toch eindelijk vertrekken. Het is een tocht van ruim drie uur en aan het eind zijn we 450 hoogtemeters gestegen. Ik kan het goed merken. Heb geen last van hoofdpijn maar heb absoluut geen eetlust en geen dorst. En dat zijn niet de beste tekenen. Na een paar bekers thee duik ik mijn tent in en val als een blok in slaap om drie uur later wakker te worden van de gong. Etenstijd !!!!!!! En ik heb geen honger en ik heb geen dorst. Met tegenzin sleep ik me uit de slaapzak en schuif aan in de eettent. Met tegenzin eet ik mijn bordje leeg en drink twee bekers met thee. Hierna loop ik nog een kleine heuvel op vanwaar ik over ons kamp kan kijken om een paar foto's te maken. Ik merk dat het weer beter met me gaat. Wel zo prettig. Ik praat nog een poosje na in de etenstent en besluit vroeg naar bed te gaan. Morgen wacht ons een zware dag. zes uur wandelen en driehonderd vijftig hoogte meters. Maar dan zijn we ook in ABC en volgens Dan een van de mooiste basis kampen van de Himalaya. We zullen het zien.