In het zicht van de Cho Oyu !!!

Dag vier. Op weg naar Tingri.

Deze morgen vertrekken we richting Tingri. Het is onze laatste stop voordat we naar Cho Oyu base camp gaan en ook hier in Tingri blijven we twee nachten om te acclimatiseren. Tingri ligt op ongeveer 4400 meter hoogte maar voordat we zo ver zijn komen we nog over een pas van 5126 meter. De hoogte is goed merkbaar en voelbaar voor sommigen. Halverwege de pas richting omhoog moet de bus een noodstop maken. Een van de Duitsers moet door een combinatie van hoogte, wagenziekte en een niet goed gevallen ontbijt overgeven. Hij ziet lijkbleek en na aankomst in het hotel heeft hij de hele avond en nacht in bed gelegen. Dit is maar één voorbeeld wat hoogte met je kan doen. Ik neem dit voorval dan ook als een serieuze waarschuwing mee. Luisteren naar je lichaam, geen al te gekke dingen doen en je lichaam de tijd geven om aan de hoogte te wennen is mijn motto. Als we in het hotel aankomen sta ik versteld van de aanwezige luxe. Ruime kamer met tv ennnnnn warm water om te douchen en er zelfs wifi aanwezig. Deze keer slaap in bij Allen op de kamer. Allen is een rustige man van net in de vijftig. Laat zich niet gek maken en pakt net als ik de nodige rust als het kan. Fietsen is helemaal zijn ding en bergbeklimmen natuurlijk. Terwijl hij een wandeling door de enige straat van het dorp maakt neem ik uitgebreid de tijd om te genieten van de warme douche. Wat een luxe !!! Voordat we om acht uur aan tafel gaan geniet ik nog van een uurtje relaxed muziek luisteren. Kan slechter allemaal. Na het eten is het tijd om gebruik te maken van de wifi verbinding. Na contact met het thuisfront is het tijd om mijn laatste verslagen te posten. Elf uur doe ik de lampen op de kamer uit om lekker onder het warme dekbed te kruipen. Weer een dag voorbij gevlogen.

Dag vijf. Rustdag Tingri.

Het ontbijt is om negen uur maar voordat iedereen aan de koffie en thee zit is het al ruim half tien. Hier moet je niet op een kwartiertje kijken :-). En waarom zou je ook. Het is een rustdag en we hebben tijd genoeg. Na het ontbijt ga ik samen met een groep van zeven een wandeling maken naar een uitzichtpunt vanwaar we de Cho Oyu kunnen zien liggen. Hij lijkt nog zo ver weg maar morgen avond zijn we al aan de voet van deze achtduizender. Na deze korte wandeling slenter ik nog wat door het dorp. Ik kom langs de plaatselijke slager :-). Onder wat schuin hangende tentzeilen hangen de karkassen van een stuk of wat geiten. Enkele vrouwen zitten er voor op een stuk karton om te wachten tot er klanten komen. Voor mijn gevoel ziet het er nog niet eens zo slecht uit. De karkassen zien er mooi droog en vers uit. Heb het al wel eens veel slechter gezien. Maar het gaat natuurlijk wel even anders dan naar maatstaven die wij gewend zijn. Om half twee is het tijd om te lunchen. Over tijd gesproken. Wanneer het in Nederland twaalf uur in de middag is is het in Nepal drie uur en drie kwartier later. Kwart voor vier in de middag. Ga je nu de grens over van Nepal naar China dan is het verschil met Nederland in een keer zes uur. Tijdens de lunch doe ik nog een leuke ontdekking. Zit naast Villa, de IJslandse, en tijdens ons gesprek blijkt dat zij Deepak ( de Nepalese raftgids die ik vorig jaar ontmoet heb in IJsland en waarmee ik in het voorjaar in het Nepalese binnenland een trekking heb gedaan ) ook heel goed kent. Wat een toeval om samen een gemeenschappelijke kennis te hebben. Wat is de wereld dan toch klein. Tijdens de lunch schuift ook de Duitse Christiaan aan. Hij voelt zich niet zo lekker, heeft hoofdpijn en koude vingers. Volgens Dan een duidelijk geval van hoogteziekte. Veel drinken, meer dan drie liter, en het liefst nog meer, en aan de diamox ( een anti hoogteziekte medicijn ). Na een bakkie rijst gaat hij weer naar zijn kamer. Je lichaam rust geven is nooit verkeerd. Ik heb wel een beetje medelijden met hem. Het voelt net aan alsof je een verschrikkelijke zeeziekte hebt. De middag is vrij en ik besluit om nog een poosje muziek te gaan luisteren en mijn laatste verhalen te schrijven en op de site te zetten nu ik nog internet heb. Je weet maar nooit wanneer het weer mogelijk is en van Dan hoorde ik dat het nu wel eens een tijdje kan duren voordat we weer beschikking hebben over internet en of wifi. Nu er nog internet is heb ik ook de site van Summit Climb kunnen bekijken. Voor de liefhebbers die onze expeditie nog meer willen volgen is hier het adres.

http://www.summitclimb.com/new/default.asp?linktype=r&mtype=smenu&vid=17&nid=271#4%20september%20cho%20oyu%20news.

Als er geen internet is wordt er via via toch nog het laatste nieuws op deze site gezet. Leuke site om op de hoogte te blijven van het laatste nieuws, en ook staan hier al wat foto's op van deze expeditie !!!
Ik voel me verder goed. Heb nergens last van, heb redelijk geslapen vannacht en tussen de oren zit het ook goed. Geniet elke dag van alle nieuwe dingen en probeer niet te ver in het voren te denken. Het komt zoals het komt. Met deze wijze woorden :-) :-) besluit ik deze mooie dag en groet jullie allemaal vanuit het verre Tingri.