Dag 52

Woensdag 28-08-2013 Dag 52. Vandaag is het wel heel lang uitslapen. We ontbijten pas om negen uur. Op zich niet erg en op deze manier kun je de accu flink opladen voor weer een actieve dag. Voor IJslandse begrippen is het mooi weer en we ontbijten dan ook buiten de tent. Na het ontbijt gaan we richting geothermische krachtcentrale Krafla. Hier bekijken we de expositie en de introductie film. Ik zie elke keer weer nieuwe dingen en vind het nog steeds erg mooi om te zien hoe alles in zo'n gebied in elkaar steekt. Daarna gaan de mannen voor een wandeling in het achterliggende gebied. Het waait wel een beetje maar het zonnetje schijnt. Als ze terug zijn rijden we door naar de andere kant van het gebied. Hier in Dimmuborgir (vlakbij het Myvatnmeer) ga ik ook mee om in dit gebied een wandeling te maken. Dit is de derde keer al dat ik in dit gebied ben en moet in mezelf lachen als ik er aan terug denk dat we met de vorige groep hier speciale foto's hebben gemaakt in een lavarots met een groot rond gat erin. Het was de bedoeling om een foto na te bootsen die op een reclame folder stond over dit gebied. Uiteindelijk werden het foto's voor een trouwkaart !!!!! Leuke herinneringen :-). Na Dimmuborgir ( schijnt ook de naam te zijn van een muziekband ) rijden we richting Husavik. Als we vertrekken schijnt de zon en het ziet er allemaal super uit. Te vroeg gejuigd. Als we ongeveer tien kilometer hebben gereden en midden in niemandsland zijn gebeurd me waar ik niet op zit te wachten. De bus geeft er de brui aan. Het dashboard is net een flipperkast. Allerlei lampjes die nooit moeten gaan branden branden nu. De stuurbekrachtiging werk niet meer en de rem trapt ook heel zwaar. De mannen " cool als ze zijn " beginnen langs de weg met het opzetten van een noodkeuken om eitjes te bakken terwijl ik links en rechts bel om een oplossing te zoeken voor deze ellende. Wonder boven wonder krijg ik het voor elkaar dat we anderhalf uur later al door een busje van een garagebedrijf uit Husavik naar deze plaats worden gesleept. Het is een rit van bijna veertig kilometer waarvan een stuk over gravel met flinke hellingen en afdalingen van 14 % soms. Heb de rug dan ook aardig nat van inspanning als we in Husavik zijn. Je moet constant opletten en bij het afdaling moet je het touw zo strak mogelijk proberen te houden terwijl je bijna moet gaan staan om de rem in te trappen. Zo zwaar. Over het sturen zonder rembekrachtiger maar niet te spreken. We parkeren de auto bij de garage en we mogen zelfs het busje waarmee we opgehaald zijn gebruiken voor het laatste stukje naar de camping. Zo ver zo goed. We zetten snel onze tenten op en na het eten gaan we nog even een drankje doen in Husavik . Hoop dat morgen de auto gemaakt kan worden en ze niet speciale onderdelen nodig hebben die ergens anders vandaan moeten komen. Anders zitten we waarschijnlijk ook nog een paar dagen vast in dit dorp. Is niet de bedoeling :-(.