Dag 58.

Dinsdag 03-09-2013 Dag 58. Iets over negenen rij ik bij Lena weg. Wat een leuke ervaring om haar te hebben mogen ontmoeten. Zo gastvrij en makkelijk zoals zoveel IJslanders. Door haar heb ik ook een heel ander stukje IJsland mogen zien. Het gewone en dagelijkse gebeuren. Door haar heb ik ook een hoop IJslanders ontmoet die ik anders nooit had leren kennen. Maakt het voor mij alleen nog maar leuker. Ik heb haar dan ook diverse keren uitgenodigd om de schade in Didam op te komen halen. Ik ga terug naar de camping waar ik afgesproken heb met een Duitse dame die een stuk met me mee rijdt. Zij gaat een wandeling in het binnenland maken. Als ik haar ophaal kom ik ook nog in gesprek met een stelletje uit Den Haag. Zij komen al negen jaar lang hier naar IJsland en hebben een omgebouwde landrover als vervoer en slapen in een tentje die ze daarbij opzetten. Heel leuk om hun verhalen te horen want zij verschepen hun landrover via Rotterdam. Een heel logistiek verhaal en zeker niet goedkoop. Bijzonder te ervaren hoe mensen op alle mogelijke manieren reizen en overnachten. Na deze interessante gesprekken alsnog richting het Oosten. Ik volg de 35 die ik ook al had gereden toen ik naar de Geysir en de Gullfoss ben geweest. Volgens de Duitse dame gaat de weg na de Gullfoss over op gravel maar is goed te rijden met een bus. Je gaat door het binnenland tussen de Langjökull en Hofsjökull door en je hoeft geen rivieren over te steken. Zo gezegd zo gedaan maar het ziet er allemaal toch wat anders uit. De weg is slecht zo aan het einde van het seizoen en er zitten veel gaten in de weg. Soms is het stapvoets rijden en af en toe staan er grote plassen op de weg. Je moet er wel door, terug rijden is geen optie. Op driekwart van de weg laat ik de Duitse dame vlakbij een hut achter. Zij gaat twee dagen wandelen en dan met de reguliere bus terug naar Reykjavik. Ook zij komt al vele jaren op IJsland en weet haar weg goed te vinden. Een van de vele voordelen van IJsland is dat het een heel veilig land is om te reizen. Je ziet dan ook veel lifters en veel alleen reizende dames. Ik hobbel nog een eindje over de 35 tot ik weer in de bewoonde wereld kom. Achteraf heb ik er geen spijt van dat ik deze weg genomen heb en qua kilometers maakt het niet veel uit. Heb er alleen wat langer over gedaan. Op deze manier heb ik toch een indruk gekregen hoe het binnenland eruit ziet en als extra voordeel heb tijdens deze rit wel meer dan vijf complete regenbogen gezien. Daarna gaat het via Akureyri door naar Myvatn waar ik blijf overnachten.